تقدیم به آنکه آفتاب مهرش در دلم غروب نخواهد کرد. واقعیت اینگونه است که با دیدن تو از دریای غربت به سرزمین محبت و دوستی روی آورده ام.
براستی که من با داشتن تو هرگز تنها نیستم هر چند که در کنارم نیستی ولی نگاهت در تنهائی مونس من است و یاد و خاطر تو همیشه و در همه حال همراه من است و چون دوستی با وفا یارییم می کند و با اشتیاق و نیروئی که در من ایجاد می کند در زندگی به من قدرت و امید زیستن می بخشد.
نمی دانم آن چیست که در عمق چشمانت جاری است پروردگارا درون این چشمان بی همتا چه نیروئی نهفته است که مرا تا این حد جذب خود کرده است و مرا هر دم بیشتر به سوی خود می خواند. ولی اندیشه ام گواهی می دهد که صداقت و پاکی و بی آلایشی در آن جاری است.
در بی قطره ترین دقایق آسمان به خیس ترین ساعات نیلوفر نگاهت می اندیشم و از حرارت نگاه تو تنم در طولانی ترین شب شاخه ها می سوزد. پاره ای از خود را گم کرده بودم و اینک این غنچه جدا شده را یافته ام و مانند باغبانی مهربان به تماشای آن خواهم نشست و از رایحه دل انگیز آن نهایت لذت خواهم برد.
اکنون با قدمهائی استوار به استقبال و پیشواز آینده می روم و با پشتوانه محکمی که دارم با صدائی رسا فریاد می زنم ............................
به پندار من جهانت زیباست
جامه ات دیباست
دیده ات بیناست.........