| باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش | بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش | |
| ای دل! اندر بند زلفش از پریشانی منال | مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش | |
| رند عالم‌سوز را با مصلحت‌بینی چه کار؟ | کار ملک است آن چه تدبیر و تأمل بایدش | |
| تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافری‌ست | راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش | |
| با چنین زلف و رخش بادا نظربازی حرام | هر که روی یاسمین و جعد سنبل بایدش | |
| نازها زان نرگس مستانه‌اش باید کشید | این دل شوریده تا آن جعد و کاکل بایدش | |
| ساقیا! در گردش ساغر تعلل تا به چند؟ | دور چون با عاشقان افتد، تسلسل بایدش | |
| کیست حافظ تا ننوشد باده، بی آواز رود | عاشق مسکین چرا چندین تجمل بایدش؟ |