هر چی آرزوی خوبه مال تو
هر چی که خاطره داریم مال من
اون روزای به یاد موندنی مال تو
این شب های بی قراری مال من
منم و حسرت با تو وا شدن
تویی و بدون من رها شدن
آخر غربت دنیاست مگه نه؟
اول دو راهی آشنا شدن
تو نگاه آخر تو آسمون خونه نشین بود
دل تو شکسته بودند
همه ی قصه همین بود
میتونستم با تو باشم مثل سایه مثل رویا
اما بیدارم و مثل تو
تنهای تنها
وای . . . چقدر اینو دوست دارم !