شب نامه

وقتی که چشم و دست نگاهت
وقتی که پیکرت
و قلب مهربانت
سرشار از صفاست
پس چرا در تلاش هستی که احساس درون خود را مخفی کنی

احساس پاک خود را رها کن
وانچه را که در درون خود داری باز گو کن
.......................

فراموشی

وقتیکه سپیده دم با بیم و هراس ورچه کاخ جاویدانی خود را
بروی خورشید بامدادی می گشاید مرا بیاد بیاور
وقتیکه شب غرق در رویائی دور و دراز دامن کشان
زیر حجاب سیمین خود می گذرد از من یاد کن
هنگامی که نزدیکی لحظه وصل دل در سینه ات به تپش ور اورد
و سایه روشن غروب تو را به رویای دلپذیر شامگاهان
دعوت کند گوش بسوی جنگل فرودار تا بشنوی صدائی را که
با ملایمت می گوید: مرا بیاد بیاور