فال حافظ..... رند عالم سوز

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش		بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش
ای دل! اندر بند زلفش از پریشانی منال		مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش
رند عالم‌سوز را با مصلحت‌بینی چه کار؟		کار ملک است آن چه تدبیر و تأمل بایدش
تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافری‌ست		راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش
با چنین زلف و رخش بادا نظربازی حرام		هر که روی یاسمین و جعد سنبل بایدش
نازها زان نرگس مستانه‌اش باید کشید		این دل شوریده تا آن جعد و کاکل بایدش
ساقیا! در گردش ساغر تعلل تا به چند؟		دور چون با عاشقان افتد، تسلسل بایدش
کیست حافظ تا ننوشد باده، بی آواز رود		عاشق مسکین چرا چندین تجمل بایدش؟

یک سال دیگه هم گذشت و یک سال دیگه هم به عمرم اضافه شد 

خدایا برای همه دادها و ندادها و هر آنچه که دادی و گرفتی هزار مرتبه شکر. راضیم به رضی تو

بدی آدم نمک نشناس اینه که وقتی یاد کارایی که براش کردی میوفتی به خودت بیشتر فحش میدی تا اون

بهار را در میان فصل های سال حکایت و رمز دیگرگونه یی است، چون در این فصل آسمان با زمین سخن می گوید و باروری طبعیت به زمین مژده می دهد.

واست بی تابم و بیخوابم و میدونی دلتنگم

                                                         واست میمیرم و درگیرم و با دنیا در جنگم

منو تنها نزار از روزگار با اینکه دل خستم

                                                        واست دیوونم و میمونم و تا آخرش هستم

دیروز تولدم بود باید خوشحال می بودم ولی نبودم. هر سال یه نفر این روز روتحت هر شرایطی  به من تبریک می گفت که امسال نگفت دریغ إز یک تبریک خشک و خالی

خیلی چشم انتظار بودم تا امروز بشه و بهم تبریک بگه اخه أمسال با همه سالهای دیگه یه تفاوت أساسی داشت، ولی دیروز صبح که أز خواب بیدار شدم یه نامه داشتم، نامه ای متفاوت أز بقیه نامه ها، اونو بارها و بارها خوندمش، باز هم باورم نشد فکر کردم دارم اشتباه می کنم ولی بعد إز اون تلفن دیگه باورم شد که نه خواب نیستم و همش واقعیت هست، حالا گیج و منگم، اخه چرا؟

هیچ وقت اون نوشته که در اخر اون قران بود رو فراموش نمی کنم که تا ابد.......هنوز أولین اس ام اس روز ولنتاین رو دارم، نمی دونم چرا یه دفعه یاد این پیامک افتادم

ماهی شده بود باورش ، تور اگه بندازن سرش ، میشه عروس ماهی ها و شاه ماهی همسرش میشه ،ماهی باورش نبود که اگه تور بندازن سرش ، نگاه گرم ماهیگیر ، میشه نگاه آخرش

اره راست گفته باورم نبود خیلی چیزهای دیگه هم باورم نبود، هنوز هم نمی دونم که باید باور کنم یا نکنم،  نمی دونم باید با اون همه حرف های قشنگ و زیبا که در طول این مدت شنیدم چی کار کنم

خدایا مگه اون شب تو اون مکان مقدس ازت نخواستم که .........  مگر نه اینکه این پیوند پیوندی است اسمانی و ناگسستنی، پس چرا این جوری شد، سخت و غیرقابل باور هست که حتی فکر کنی این گسسته، مگه می شه اخه

به سرنوشت گفتم چه کنم با انکه با إحساسم بازی کرد؟ فراموشش کنم یا هر روز به یادش بیاورم؟  انگشت بر لبانم گذاشت و گفت هیچ، فقط صبور باش که هیچ کس از سرنوشتش خبر ندارد الا خدا

دیگه صبح شده و منم هی دارم از گذشته به یاد می ارم

صبح است و من در پی دیدار تو

                                        آن هنگام که با هر نگاه 

                                                                  نقشی تازه به تار و پود وجودم میزنی!

نگاه کن که این پود با عشقت آمیخته است و

                                                     تار وجودم نغمه ات را ساز می کند.

بزن نقش باران را ،

که این است تمام زندگی ام ...!

being with every woman in the world doesn't make you a man but being with one woman &making her your world,now that does

از نظر انسانها سگ ها حیواناتی با وفا و مفید هستند، اما از نظر گرگ ها ،

سگ ها گرگ هایی بودند که تن به بردگی دادند تا در آسایش و رفاه زندگی کنند

سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست سکوتی را که یک نفر بفهمد بهتر از هزار فریادی است که هیچ کس نفهمد سکوتی که سرشار از ناگفته هاست ناگفته هایی که گفتنش یک درد و نگفتنش هزاران درد دارد

نبض زندگی هنوز می زند ،  بهار در راه است ، ستاره چشمک می زند ، غنچه ها باز شده اند ، مرغ عشق من می خواند ، پس چرا ناامیدی ؟

خبر داری ای استخوانی قفس که جان تو مرغی است نامش نفس؟ چو مرغ از قفس رفت و بگسست قید دگر ره نگردد به سعی تو صید نگه دار فرصت که عالم دمی است دمی پیش دانا به از عالمی است سکندر که بر عالمی حکم داشت در آن دم که بگرشت و عالم گراشت میسر نبودش کز او عالمی ستانند و مهلت دهندش دمی برفتند و هرکس درود آنچه کشت نماند بجز نام نیکو و زشت چرا دل بر این کاروانگه نهیم؟ که یاران برفتند و ما بر رهیم پس از ما همین گل دمد بوستان نشینند با یکدگر دوستان دل اندر دلارام دنیا مبند که ننشست با کس که دل بر نکند چو در خاکدان لحد خفت مرد قیامت بیفشاند از موی گرد نه چون خواهی آمد به شیراز در سر و تن بشویی ز گرد سفر پس ای خاکسار گنه عن قریب سفر کرد خواهی به شهری غریب بران از دو سرچشمهء دیده جوی ور آلایشی داری از خود بشوی

اگر خدا آرزویی را در دلت انداخت ، بدان که توانایی رسیدن به آن را در تو دیده است

اندکی ابر می خواهم...
                        تا قطره قطره اشکهایم را در آن بکارم
                                                                   و وقت درو،

زیر ضربات شلاق گونه اش،
                                 بی رحمانه
                                              تنبیه شوم...

چرا که گمان می کردم
                          آرامش نزدیک است!
                                               و این در دنیای من ،

گناهیست نا بخشودنی...

 تو آرزو میکنی وخدا هم میشنوه وهیچوقت فراموش نمیکنه؛ولی تو فراموش میکنی که اون چیزی که امروز داری،آرزوی دیروزت بوده

اگر تنهاترین تنها شوم باز خدا هست.او جانشین همه نداشتن هاست.

نفرین ها و آفرین ها بی ثمر است.اگر تمامی خلق گرگهای هار شوند و از آسمان هول و کینه بر سرم ببارد،تو مهربان جاودان آسیب ناپذیر من هستی.

ای پناهگاه ابدی.